Geboren in Libanon en opgegroeid in Mozambique. Met zijn reislustige ouders heeft Mark van Engelen op jonge leeftijd al aardig wat van de Afrikaanse cultuur meegekregen. Deze zomer ging de trainer van Den Haag Waterpolo (mannen) terug naar zijn roots. Vier maanden lang reisde hij met zijn vrouw en kinderen door Mozambique, Lesotho, Namibië en Botswana om hen zijn ‘gevoel’ over Afrika mee te geven.
AD/NATASHA SMIT
DEN HAAG – Stampvoetend stond Mark van Engelen als jochie van tien op het vliegveld van Maputo. Zijn ouders wilde na acht jaar weer terug naar Nederland om hun kinderen een gedegen opleiding (middelbare school, red) te kunnen geven. Maar daar was de jonge Mark, die buiten in Mozambique was opgegroeid, het niet mee eens. ,,Mozambique was het enige wat ik kende,’’ vertelt hij nadat hij de waterpolomannen van Den Haag heeft getraind in het Hofbad. Komend seizoen coacht hij de mannen bij hun debuut in de eerste klasse bond.
Met zijn blanke uiterlijk en zijn gedrongen lijf lijkt Van Engelen totaal niet op een Mozambikaan. Maar hij heeft er toch echt van zijn tweede tot zijn tiende gewoond. ,,Mijn ouders stonden huilend op het vliegveld, omdat ze hun vrienden daar moesten achterlaten. Zie je wel, riep ik boos. Jullie willen hier ook helemaal niet weg. Kunnen we niet beter gewoon in Mozambique blijven.’’ Achteraf is hij echter wel blij met de beslissing van zijn ouders om terug te gaan naar Nederland. ,,Ik vind Afrika nog steeds heel leuk,’’ zegt hij. ,,Maar we hebben het in Nederland ook zo goed. We zijn zo strontverwend. Als je kijkt naar wat voor problemen we hier hebben, dan hebben we het echt alleen over details. Eigenlijk zou ieder kind verplicht een half jaar in een arm, Afrikaans land moeten gaan wonen. Dan kunnen ze de boel wat meer relativeren en leren ze wat er echt belangrijk is.’’
Die educatie wilde hij ook graag aan zijn kinderen, Chris (11) en Margo (9), mee geven. Imke zijn vrouw heeft tijdens haar studie een jaar in Mozambique gewoond. Samen wilden ze ook de kinderen Afrika laten ervaren, daarom gingen ze als gezin op reis. Vier maanden lang trokken ze met de bus of de auto door Zuid-Afrika, Mozambique, Lesotho, Namibië en Botswana. Op allerlei plekken waar andere Westerse toeristen minder vaak komen, reed de familie Van Engelen rustig door en vermaakte zich prima. ,,Het is daar niet gevaarlijk,’’ zegt Van Engelen. ,,Namibië, Botswana en Zuid-Afrika zijn zo verwesterd. Daar kun je als Westerling prima komen. Alleen Mozambique voelt nog echt als Afrika aan. Het doet pijn om te zien dat het land hoge schulden heeft opgebouwd. Mozambique gaat een hele moeilijke tijd tegemoet, het is te hopen dat er de komende tijd geen rellen uitbreken.’’
Weg van de Haagse drukte, van de mobiele technologie had de Nederlandse familie de tijd van haar leven. Chris en Margo genoten van het primitieve bestaan op het platteland en het contact met de lokale bevolking. ,,Mijn ouders en ik had nog veel vrienden daar, dus we hebben bijna alleen maar bij Mozambikanen gelogeerd,’’ vertelt Mark. ,,Dat maakt het zoveel meer bijzonder. Met deze reis hebben we Chris en Margo ook echt wat meegegeven. Er kwam op een gegeven moment een meisje om geld bedelen. Wat wil ze dan, vroegen mijn kinderen. Tja, die vraagt geld omdat ze honger heeft, omdat ze anders niet kan eten. Moeten we haar geld geven dan? Tja, dan kun je geld blijven geven. Hoe kun je de armere Mozambikanen dan wel helpen? Dat zijn mooie discussies om met kinderen te voeren. Zo krijgen ze zelf ook een besef van geld en armoede.’’
Terug in Den Haag pakt Mark van Engelen zijn oude leventje weer op. Ver weg van alle Afrikaanse geuren en kleuren staat hij gewoon weer in het zwembad om zijn waterpolomannen te trainen. ,,Dit voelt voor mij heel natuurlijk,’’ zegt hij. ,,Waterpolo is voor mij de leukste sport die er is en ik kijk er naar uit om komend seizoen met de jongens in de eerste klasse te spelen. In de toekomst wil ik misschien wel weer in een Afrikaans land wonen, maar op het moment vind ik het heerlijk om zo met mijn sport bezig te zijn in Nederland.’’
Bron: AD Den Haag